Plastic Beach
Trzeci (i na tę chwilę ostatni) album Gorillaz wydany w 2010 roku, jak zwykle to bywało przy poprzednich krążkach, przez wytwórnię Parlophone. Na tej płycie, prócz głosów członków zespołu (w tym Damona Albarna), możemy usłyszeć wiele niesamowitych osobistości zaproszonych do utworzenia tego niezwykłego albumu, a mianowicie Snoop Dogg, De La Soul czy też świetnego Lou Reeda ze swoim wspaniałym wokalem.
Płytę otwiera Orchestral intro, a w nim oprócz orkiestry symfonicznej słyszymy fale i mewy przenoszące nas w wyobraźni na plastikową wyspę Gorillaz, utworzoną przez cywilizację z różnych śmieci pozostawianych przez nas samych.
http://gorillaz.com/plasticbeach
Drugim utworem na płycie jest Welcome to the World of the Plastic Beach wykonywane przez światowej sławy rapera - Snoop Dogga. Kawałek świetnie wprowadza nas w klimaty płyty.
Jednym z piękniejszych utworów na płycie jest nr 4, a mianowicie Rhinestone Eyes. Piosenka ta jest próbą odnalezienia się na tym świecie. Wszystko wokół wydaje się takie sfabrykowane, przemielone, skomercjalizowane. Wokalista czuje się jakby był jakimś odmieńcem. Nazywa siebie gargulcem stojącym na wieży zbudowanej przez ludzi. Nie wierzy w miłość, którą próbują mu przedstawiać. Przyrównując tę miłość do cyrkonii chce powiedzieć jak bardzo jest ona nietrwała w dzisiejszych czasach, jaka krucha, że dzisiejsze uczucia są zmaterializowane, oparte na posiadaniu.
Pierwszym singlem płyty była piosenka nr 5 Stylo. W teledysku możemy odnaleźć Bruce’a Willisa ścigającego nasze animowane postacie. Niestety pościg nie udaje mu się, ponieważ samochód Gorillaz napędzany jest miłością, jej ogromem. Nie kończącą się miłością, dającą energię do życia, do przetrwania kolejnego tygodnia by znów być przy sobie.
Kolejnym utworem na płycie i kolejnym singlem jest piosenka Superfast Jellyfish. Piosenka o fast foodowym jedzeniu. Autor zniechęca do jedzenia, próbując ten sposób pożywienia zachwalać. Pomimo tego piosenka bardzo szybko uderza do głowy i w niej zostaje. W świecie nastawionym na szybki tryb życia, fast food staje się nieodzownym jego elementem. Ale nigdy nie zastąpi zdrowszego, domowego jedzonka :)
Empire Ants piosenka nr 7 z tej wspaniałej płyty. Znajdowała się również na stronie B gramofonowej EP „Doncamatic” nie dostępnej w naszym kraju (ale dzięki technice mamy możliwość zrobienia zakupów internetowo). Piękna piosenka z wspaniałym wokalem Little Dragon. Zamieszczam wersję z koncertu Letterman. Zazdroszczę każdemu, kto chociaż raz w życiu miał możliwość posłuchania na żywo tego zespołu.
Some Kind of Nature – piosenka nr 9, wg mnie jedna z lepszych na płycie. Wokal Lou Reeda w połączeniu z muzyką Gorillaz i śpiewem w tle Damona po prostu kładzie na kolana! W trakcie tej piosenki cała dusza śpiewa, całe ciało tańczy.
"Oh, Lord, forgive me
(some kind of mixture, some kind of gold)
It's got to come and find us
All we are is dust"
Pozostawiam was sam na sam z wykonaniem Live 2010 w Glastonbury
Ps. Lou Reed ma 70lat.
On Melancholy Hill – piękny melancholijny utwór z prostym przesłaniem. Jeśli nie możesz mieć tego, czego pragniesz pamiętaj, że masz mnie, że możesz iść ze mną, być blisko mnie. Jakby to powiedziała moja nauczycielka z technikum: Zakochać się i umrzeć, by umrzeć szczęśliwie.
To Binge to piosenka o wielkiej miłości, przenikająca mnie do kości! Geniusz Albarna i spółki wraz ze świetnym wokalem Little Dragon sprawia, że chce się wrzucić 'repeat track' i słuchać bez końca!
And all I want is someone to rely on
As thunder comes a rolling down
Someone to rely on
As lightning comes a staring in again
Czy nie tego samego pragnie każdy z nas? Osoby, na której można zawsze polegać?
Pod tym linkiem nagranie live ze studia jednej z rozgłośni radiowych. The best!
Pirate Jet – utwór zamykający płytę. Chociaż krótki to nadal z plastikowym przesłaniem. Dbajmy o własne środowisko. Bardzo przejmujące i uświadamiające wideo na koncercie w Glastonbury. Środowisko to my.
No i Doncamatic, piosenka z EPki wydanej po płycie "Plastic Beach". Nagrana wspólnie z wokalistą Daley. Bardzo ciekawa piosenka, pięknie komponujący się wokal wraz z nietuzinkowymi dźwiękami.
No i tyle by było mojego opowiadania o ostatnim krążku Gorillaz. W 2011 wydana została płyta z kawałkami strony B Plastic Beach, nazywała się "The Fall". Tego B-side’a uważam za najsłabszego pośród wszystkich tego typu wydawnictw Gorillaz.
Mimo to moimi ulubionymi kawałkami z "The Fall" są:
Nr 2: Revolving Doors
Nr 3: Hillbilly Man
Dziękuję za uwagę :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz